واکاوی زمینه های ناسازواری در روابط ایران و عربستان بر پایه نظریه سازهانگاری
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
متقی افشین
|
|
منبع
|
پژوهش هاي راهبردي سياست - 1394 - دوره : 3 - شماره : 12 - صفحه:142 -161
|
|
|
|
|
چکیده
|
ایران و عربستان سعودی با توجه به مختصات ژیوپلیتیکو ویژگی های جغرافیایی خود، دوکشور مهم و تعیینکننده در منطقه بهشمار میآیند. این دو کشور، تقریباً از دهه 1950 به این سو،یکدیگر را به عنوان یک رقیب در نظر گرفتهاند. تنش و ناسازواری میان این دو کشور، پس ازپهلوی دوم شکل جدیتری گرفت و به دلیل متقارن بودن حوزههای نفوذ این دو کشور در منطقه،ایران و عربستان سطح پیوستهای از تنش را میان خود تجربه کرده اند . رقابت ایران و عربستان،زمینهی گستردهای را دربرمیگیرد. این زمینهی رقابت در کنار شماری از عوامل مادی و معنویسبب بروز تنش و تیرگی در روابط تهران - ریاض شده است. ایران، بهویژه پس از رخداد انقلاباسلامی در پی نفوذ در میان کشورهای مسلمان منطقه است و به دلیل خاستگاه ایدیولوژیک? شیعیخود با ایدیولوژی وهابیت عربستان ناهمسازی دارد. از این گذشته، پیوستگی های ژیوپلیتیک ورقابت در منطقه بر پایه کسب قدرت و هژمونی نیز بر رویارویی این دو کشور افزوده است .پژوهش حاضر، از لحاظ روششناسی توصیفی- تحلیلی است و برپایهی نظریهی سازهانگاری میکوشد تا به واکاوی مهمترین دلایل ناسازواری در روابط میان ایران و عربستان بپردازد . بر پایهمشترک در « هویت » و « انگاره » ،« هنجار » نتایج این تحقیق، بهنظر میرسد که فقدان سه شاخصمیان ایران و عربستان، در کنار رقابت و قدرت بر بنیاد ژیوپلیتیک، از عوامل مهم ایجاد تنش درروابط تهران - ریاض بهشمار میرود.
|
|
کلیدواژه
|
ایران ,عربستان ,نظریه سازه انگاری ,هویت
|
|
آدرس
|
دانشگاه خوارزمی, استادیار جغرافیای سیاسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
afshin_mottaghi@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|