بازاندیشی در روش تلفیقی: مطالعه موردی؛ رویه تصمیم گیری ایران در برجام
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
موسوی نیا رضا
|
|
منبع
|
پژوهش هاي راهبردي سياست - 1397 - دوره : 7 - شماره : 27 - صفحه:63 -85
|
|
|
|
|
چکیده
|
روش تلفیقی (التقاطی) (eclectic method) یا روش اختلاطی (mixed method) در علوم سیاسی و روابط بین‌الملل مشهور به ترکیبی(combined) از روش‌های کمی و کیفی است و از آن با عنوان پارادایم سوم در روش‌شناسی نیز یاد می‌شود اما این جایگاه پارادایمیک و آن روایت مشهور، نیازمند نقد و بازاندیشی است. در این مقاله قصد داریم به جایگاه واقعی روش تلفیقی یا اختلاطی در روش‌شناسی بپردازیم و نشان دهیم که به دلایل معرفت‌شناسی و بر خلاف روایت مشهور، امکان ترکیب (combined) روش کمی و کیفی وجود ندارد اما می‌توان از این دو روش به صورت تلفیقی (eclectic) در ذیل روش علمی تجربی استفاده کرد. در بخش پایانی مقاله و به عنوان مطالعه موردی، نشان می‌دهیم چگونه می‌توان با روش تلفیقی، به یک فهم اولیه، پیرامون رویه تصمیم‌گیری سیاست خارجی ایران در برجام حاصل کرد. نویسنده معتقد است با وجود محدودیت اطلاعات در مورد چگونگی و چرایی اتخاذ تصمیم برجام در جمهوری اسلامی، روش تلفیقی به شکلی ساختارمند با مشخص کردن عوامل موثر بر اتخاذ یک تصمیم و نحوه تفسیر آن عوامل در نظام شناختی تصمیم‌گیران سیاست خارجی، مناسب‌ترین روش برای پژوهش‌های آغازین پیرامون رویه تصمیم‌گیری سیاست خارجی ایران در برجام است.
|
|
کلیدواژه
|
روش، تلفیقی، الگو، تصمیم گیری، برجام
|
|
آدرس
|
دانشگاه علامه طباطبایی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
seyedreza_mousavi54@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|