|
|
|
|
بررسی فقهی ممنوع بودن تلقین در تربیت دینی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
موسوی سید نقی
|
|
منبع
|
پژوهش در مسائل تعليم و تربيت اسلامي - 1392 - دوره : 21 - شماره : 20 - صفحه:89 -113
|
|
|
|
|
چکیده
|
این پژوهش درصدد است ادعای ممنوع بودن تلقین را در تربیت دینی با روش دروندینی و استنباطی و فقهی بررسی، و روش تدریس تلقینی را به عنوان یکی از رفتارهای اختیاری مربیان به دانش فقه عرضه کند و به این پرسش پاسخ دهد که آیا کاربست روشهای تلقینی به شکل همگانی و همیشگی ممنوع است؛ اگر جواب منفی است در چه مواردی تلقین حرام است؟ منظور از تلقین در این پژوهش، «آموزش غیراستدلالی» است. نوشتار پیش رو، هفت دلیل برای دفاع از ممنوع بودن و حرمت کاربست تلقین در تربیت دینی مطرح کرده و در نهایت به این نتیجه دست یافته است که فرضیه «ممنوع بودن مطلق تلقین در تربیت دینی» قابل دفاع نیست.
|
|
کلیدواژه
|
تلقین و تربیت دینی ,تربیت اعتقادی ,آموزش استدلالی ,فقه تربیتی ,فلسفه تحلیلی تعلیم و تربیت
|
|
آدرس
|
جامعة المصطفی العالمیه, دانشجوی دکتری فقه تربیتی، جامعهالمصطفی العالمیه, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
snmosavi@chmail.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|