تحلیل گذار تجرد زنان و مردان در ایران طی سال‌های 1345 تا 1390
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
رحیمی علی ,کاظمی‌پور شهلا ,رازقی‌نصرآباد حجیه بی‌بی
|
|
منبع
|
مطالعات اجتماعي ايران - 1394 - دوره : 9 - شماره : 3 - صفحه:80 -109
|
|
|
|
|
چکیده
|
وضع زناشویی یکی از جنبه‌های اساسی ساختِ جمعیت است که تحول شاخص‌های مربوط به آن می‌تواند بر بسیاری از مولفه‌های جمعیتی، ازجمله خانواده و کارکردهای آن، اثرگذار باشد. در این‌مطالعه، با تحلیل ثانویه داده‌های سرشماری عمومی نفوس و مسکن کشور، چگونگی تغییرات وضعیت تجرد مردان و زنان طی سال‌های 1345 تا 1390 به صورت مقطعی و نسلی بررسی و درباب زمینه‌های مرتبط با این‌تغییرات بحث شده‌است. نتایج بررسی مقطعی نشان می‌دهد که طی سال‌های پیش‌گفته، درصد مجردها در گروه‌های مختلف سنی زنان و مردان افزایش یافته و به‌طورکلی، ازدواج هر دو جنس با تاخیر مواجه شده‌است. البته، در زنان، علاوه‌بر برجسته‌بودن تاخیر، الگوی سنی ورود به ازدواج نیز بیش از مردان دستخوش تغییر شده‌است. نتایج بررسی نسلی نیز نشان می‌دهد که هرچه از نسل‌های قدیمی به‌سمت نسل‌های جدید پیش می‌رویم، چهار تغییر اساسی در وضعیت تجرد رخ می‌دهد: 1. در هردو جنس، در سنین متناظر نسل‌ها، بر درصد مجردها افزوده می‌شود؛ 2. با افزایش درخور توجه درصد تجرد زنان این سنین کاسته می‌شود؛ 3. سهم ازدواج‌های نزدیک به سن تجرد قطعی و نیز درصد تجرد قطعی در هردو جنس (مخصوصاً در زنان) افزایش می‌یابد و اختلاف درصد تجرد قطعی بین مردان و زنان بیشتر می‌شود؛ 4. با وجود برخی تفاوت‌ها، وضعیت تجرد (درصد افراد هرگز ازدواج‌نکرده) زنان به‌سمت هم‌گرایی با مردان پیش می‌روددر سنین اولیۀ ازدواج (15 تا 19 سالگی)، از تفاوت بین درصد تجرد مردان و زنان در
|
|
کلیدواژه
|
تحلیل نسلی، تحلیل مقطعی، گذار تجرد، تاخیر در ازدواج، تجرد قطعی
|
|
آدرس
|
موسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت کشور, گروه مطالعات خانواده ازدواج و طلاق, ایران, موسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت کشور, ایران, موسسه مطالعات و مدیریت جامع و تخصصی جمعیت کشور, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
hajiieh.razeghi@psri.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|