|
|
|
|
تاثیر آزادسازی تجاری بر نابرابری درآمدی تحت حاکمیت اقتصاد مقاومتی: رهیافت تعادل عمومی قابل محاسبه (مطالعه موردی ایران)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
صمدی علی حسین ,هادیان ابراهیم ,رستم زاده پرویز ,شیخیانی حمزه
|
|
منبع
|
پژوهشنامه اقتصادي - 1398 - دوره : 19 - شماره : 74 - صفحه:39 -80
|
|
|
|
|
چکیده
|
هدف اصلی مقاله حاضر بررسی تاثیر آزادسازی تجاری بر نابرابری درآمدی در ایران با توجه به عوامل نهادی–اجتماعی مورد تاکید سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی است. برای رسیدن به این هدف، الگوی دکالو و همکاران (2013) تعدیل و براساس داده‌های ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390 حل شده است. نتایج نشان می‌دهد در وضعیت فعلی کشور، کاهش نرخ تعرفه در بخش‌های زراعت و باغداری، جنگلداری و معدن موجب کاهش نابرابری و در بخش‌های صنایع غذایی، صنایع با فناوری پایین، صنایع با فناوری بالا، آموزش عالی، حمل‌ونقل و سایر خدمات موجب افزایش نابرابری در مناطق شهری و روستایی خواهد شد. با کاهش نرخ تعرفه در بخش صنایع با فناوری متوسط، ابتدا نابرابری در مناطق شهری و روستایی کاهش و سپس افزایش خواهد یافت. کاهش نرخ تعرفه در بخش‌های نفت و گاز و بهداشت، تاثیری بر نابرابری در مناطق شهری و روستایی ندارد. همچنین این نتیجه حاصل‌شده است که در حالت تحقق اقتصاد مقاومتی و بهبود وضعیت نهادی، کاهش نرخ تعرفه در همه بخش‌های تولیدی، موجب کاهش نابرابری خواهد شد. کاهش نرخ تعرفه در بخش‌های آموزش ابتدایی و متوسطه، مسکن و سایر بخش‌ها به دلیل عدم ارتباط این بخش‌ها با جهان خارج، هم در وضعیت فعلی و هم در زمان بهبود وضعیت نهادی در نتیجه تحقق اقتصاد مقاومتی، تاثیری بر نابرابری ندارد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود در کنار اجرای سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی، به بهبود وضعیت نهادی کشور توجه شود.
|
|
کلیدواژه
|
آزادسازی تجاری، اقتصاد مقاومتی، الگوی تعادل عمومی قابل‌محاسبه، ایران، عوامل نهادی اجتماعی، نابرابری درآمد
|
|
آدرس
|
دانشگاه شیراز, بخش اقتصاد, ایران, دانشگاه شیراز, گروه اقتصاد, ایران, دانشگاه شیراز, بخش اقتصاد, ایران, دانشگاه شیراز, بخش اقتصاد, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
sheikhiani_kaki@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
The Effects of Trade Liberalization on Income Inequality under Resistance Economy: A Computable General Equilibrium Approach (Case Study of Iran)
|
|
|
|
|
Authors
|
Samadi Ali Hussein ,Hadian Ebrahim ,sheikhiani hamzeh ,rostamzadeh parviz
|
|
Abstract
|
The main purpose of this paper is to investigate the effect of trade liberalization on income inequality with consideration of socioinstitutional factors emphasized by resistance economy policies in Iran. To meet this end, the Decaluwe et al. (2013) model has been adjusted and it is solved based on Social Accounting Matrix data of year 2011. The results show that in current institutional situation of Iran, the reduction of tariffs in the agriculture, horticulture, forestry and mining sectors can reduce inequality and tariff reduction in sectors of food industry, low technology industries, high technology industries, higher education, transportation and other services will increase inequality in urban and rural areas. By reducing tariff rates in midtech industries, inequality in urban and rural areas initially decreases and then increase. Reducing tariffs in oil and gas and healthcare sectors does not affect inequality in urban and rural areas. It is also shown that in the case of implementing resistance economy policies and improving institutional quality, tariff rate reduction in all sectors of production will reduce inequality. Reducing tariff rates in primary and secondary education sectors, housing and other sectors that de not have any link to outside world has no effect on inequality, both in the current institutional situation and in the case of institutional quality improvement as a result of implementing resistance economy policies. Therefore, it is suggested that attention be paid to improvement of institutional quality in the country, along with the implementation of resistance economy policies.
|
|
Keywords
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|